စလေ ငနော့

ကျွန်မ မညံ့ပါဘူး •••••••••••••••••••••••• ပုညခင် မိန်းမတစ်ယောက်ကို ချစ်မိတဲ့အခါ တခြား ဘယ်လို ခံစားချက်မျိုး ကို ပူးတွဲ ခံစားရလေ့ ရှိပါသလဲ။ အချစ်ရဲ့နောက်မှာ တခြားခံစားမှု တစ်ခုခုလည်း ပူးတွဲ ဖြစ်တည် လာတတ်သည်ဟု ကျွန်တော် ထင်သည်။ ဥပမာ လေးစားမှု၊ သနားကရုဏာ စသဖြင့်ပေါ့…။ ကျွန်တော် ကတော့ သူမကို ချစ်သည့် အချစ်နှင့်အတူ မနာလိုမှုကို ပါပူးတွဲခံစားရပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း သိမ်ငယ်စိတ်တွေ ၀င်ခဲ့ရသည်။ ကျွန်တော့်ကို အဲဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ် သည့် တရားခံကတော့ သူမကိုယ်တိုင်ပဲ ဖြစ်သည်။ တကယ်ဆို သူမ သိပ်တော်နေ ဖို့ မကောင်းပါ။ မိန်းမဆိုတာ နည်းနည်းလေးတော့ ညံ့ဦးမှပေါ့။ ဒါမှလည်း ကျွန်တော်တို့ ယောကျ်ားတွေမှာ ဖေးမခွင့်ရနိုင်သည်။ ကိုယ့်ထက်ညံ့သည့် မိန်းမတစ်ယောက်ကို ဖေးမကူညီ သနားငဲ့ညှာ လိုက်ရလို့ (တစ်နည်းအားဖြင့် ဆရာလုပ်လိုက်ရ လို့) ခံစားလိုက်ရတဲ့ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့ ပီတိနဲ့၀င့်။ တကယ်တော့ သူမလက်ကိုင် ထားတဲ့ ဆောင်ပုဒ်ကိုက “မိန်းမတံခွန် လူရည်ချွန်၊ မိုးစွန်တမွတ် ကြယ်ကို ဆွတ်မည်” ဆိုတာမျိုး ဖြစ်သည်။ သူမက သူမလိုချင်သော ဘယ်အရာကိုမှ (အချစ်တစ်ခုကလွဲပြီး) ကျွန်တော့်ထံက မတောင်းဆိုခဲ့ဖူးချေ။ ပြီးတော့ ဘယ်ကိစ္စမှာမှ ကျွန်တော့်ကို မ...

ငါ မအိုသေး (အလောင်းစည်သူ) ••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ချစ်ဦးညို သူ့ကို ဖွားမြင်ချိန်မှာ စည်ကြီးက မတီးဘဲ အလိုလိုမြည်၊ ဥကင်္သ တံခါးကလည်း မဖွင့်ဘဲ အလိုလိုပွင့်၊ ဒီလို နိမိတ်ထူးတွေနဲ့ သတင်းကြီးခဲ့တဲ့ အလောင်းစည်သူ။ ဘိုးတော် ကျန်စစ်မင်းကြီးက သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲပိုက်ပြီး “ငါ့ကား ငါ့မြေးနန်းကို စောင့်နှင့်ပါသည်သာ” လို့ မိန့်ပြီး ကလေးငယ်အရွယ် ကတည်းက ဘိသိက်သွန်းခြင်း ခံယူခဲ့ရတဲ့ အလောင်းစည်သူ။ နိုင်ငံတစ်နံတစ်လျား ဖောင်နဲ့ခရီးထွက် တိုင်းခန်းလှည့်ခဲ့ပြီး အခုတိုင် ဖောင်တော်ဦး ဘုရားစေတီမှန်သမျှ သူတည်ခဲ့တာလို့ ပြောစမှတ်ပြုရတဲ့ အလောင်းစည်သူ၊ တူရိယာငါးပါးလွယ် ကျောက်ရုပ်တွေသော်မှ “ငါ့ ဘေးတော် အနော်ရထာ မင်းစော တည်ထားမှာကြားခဲ့ပါလျက် ငါလာသည်ကို ပသို့ကြောင့် မတီး မမှုတ်ကုန်သနည်း” လို့ သူက ပြောလိုက်တဲ့အခါ ကျောက်ရုပ်တွေ အသက် ဝင်ပြီး တီးကြ၊ မှုတ်ကြ၊ လုပ်ကြရတယ်ဆိုတဲ့ အလောင်းစည်သူ။ ဒဏ္႑ာရီဆန်တယ်ပဲပြောပြော၊ ဆွတ်ပျံ့အံ့မောဖွယ် ဖြစ်ရပ်များနဲ့ အတိပြီး နေတယ်ပဲ ဆိုဆို၊ သီရိတြိဘ၀နာဒိတျာပ၀ရပဏ္႑ိတ သုဓမ္မရာဇာ မဟာ ဓိပတိ နရပတိစည်သူဘွဲ့ခံခဲ့တဲ့ အလောင်းစည်သူမင်း အကြောင်းဟာ နာခဲ့ရတဲ့ အိပ်ရာဝင်ပုံပြင်ခန်းမှာ စွဲမက်စရာ အက...

ဆရာမောင်သာချိုရဲ့ ဆောင်းပါးအသစ်။ ၂၀၂၀ နှင့် အဓိပ္ပာယ်မရှိတဲ့ လူတွေ ••••••••••••••••••••••••••••••••••••• အထူးတင်ဆက်မှု မောင်သာချို 7Day News Thursday, December 31, 2020 - 06:00 (တစ်) အလှကိုရှာ ဘယ်မှာမှ မတွေ့။ တစ်နေ့အချိန်တန်တော့ ဆူညံညံ ငိုသံကြားတယ်။ ရထား ရွေ့ရွေ့။ ကဗျာဆရာကြီး ဒေါင်းနွယ်ဆွေ၏ ကဗျာပဲ ဖြစ်ပါသည်။ နောက်ဆုံးရထား... တဲ့။ ကဗျာ ခေါင်းစဉ်။ ဒွေးချိုးတိုတိုကလေး။ ချစ်ရကြိုက်ရမြတ်နိုးရပါသည်။ ဘဝဟူသည် ဘာမှ အဓိပ္ပာယ် ရေရေရာရာ သေသေချာချာ မရှိပါဘူးဆိုသည်ကို ကဗျာကလေး တိုတိုတိတိနှင့် ကျယ်ကျယ်ပြန့် ပြန့် ပြောထားခဲ့သည်မဟုတ်လား။ လှမည်ထင်၍ ဆင်ခဲ့ကြ ပြင်ခဲ့ကြ။ နောက်ဆုံးတွင် ခေါင်းတလားကို မသာရထားပေါ်၌ တင်ကာ ငိုသံများနှင့်သာ။ ထို့ကြောင့် ဘဝမှာ ဘာအဓိပ္ပာယ်ရှိပါသလဲ ဟူ၍ မေးခွန်းရှိလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ အဘဇပ် (Absurd) ဟူသည့် ဝေါဟာရကို ဒဿနိကဗေဒ အသိုင်းအဝိုင်းက ကြားရတတ်ပါသည်။ အဓိပ္ပာယ်မရှိသောဟူသည့် အနက်။ Absurd Situation ဟူသည်ကိုလည်း ကြားရတတ်ပါ၏။ အဓိပ္ပာယ်မရှိသည့် အခြေအနေ။ အဘဇပ်ဒတီ (Absurdity) ကမူ အဓိပ္ပာယ်မရှိမှု။ အဘဇပ်ဒစ်ဇင် (Absurdism) ကမူ ဒဿနိက နယ်ပယ်က ဝေါဟာရ။ အဓိပ္ပာယ်မဲ့ အနှစ်သာရမဲ့ဝါဒ။ ကမ်ဘာကျော်...

လှေကားကြီးမြန်မြန်ထောင် •••••••••••••••••••••••••••••• ဇဝန တောက် .. တောက် .. တောက် .. ဟု ခွာဆောင့်၍နင်းလာသော လေဒီခင်ရှူးဖိနပ်သံကိုကြားရသဖြင့် ဦးရိုးဖေသည် ဖတ်နေသောသတင်းစာကို ဖတ်၍ကြည့်လိုက်ရာ ကျောင်းမှပြန်လာသောမေကြည်ကို တွေ့ရလေ၏။ မေကြည်သည် ခုံမြင့်ဖိနပ်ကလေးကို ခပ်မှန်မှန်နင်းကာ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားလေရာ ဦးရိုးဖေသည် မေကြည်၏ သွားလာပုံနှင့်တကွ အဝတ်အစားကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီးလျှင် တစ်စုံတစ်ရာ စိတ်အိုက်သော အမူအရာဖြင့် သက်ပြင်းရှူရှိုက်မိလေ၏။ ဦးရိုးဖေသည် ခေတ်သစ်ကြီးထဲတွင် မွေးဖွားကြီးပြင်းလာသော သမီးပျိုတစ်ယောက်ကို အင်္ဂလိပ်စာသင်ကြား ပေးရသည့်အတွက် ကျောင်းစရိတ်၊ အဝတ်အစားစရိတ်၊ ကျွေးမွေးရသည့်စရိတ်၊ အသုံးအဖြုန်းစရိတ်တို့မှာ မိမိ၏ ပင်စင်လခကို ဝါးမျိုနေသည့်အတွက် စိတ်မချမ်းမသာဖြစ်မိကာ ထိုတာဝန်ကြီးသည် အဘယ်အခါမှ အေးပါမည်နည်းဟု တွေးကြည့်မိလေ၏။ ထိုသို့ တွေးလိုက်ရာတွင် သမီးဖြစ်သူလင်ရမှ မိမိ၏လက်ထဲက ကျွတ်လွတ်ကာ တာဝန်ငြိမ်းတော့မှာပဲဟု နှလုံးပြုမိပေတော့၏။ သို့ဖြစ်သည့် အားလျော်ညီစွာ သမီးဖြစ်သူအား ယောက်ျားမြန်မြန်ရပါစေတော့ဟု စိတ်ထဲက ဆုတောင်းမိလျက် ခေတ်ကာလ ပညာတတ်ကလေးများ၏ ယဉ်ကျေးသော ထုံးစံအရ မေကြည်နှင့်အ...

အိမ်နီးချင်းကောင်းမှ လင်ကောင်းရ •••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ဆင်ဖြူကျွန်းအောင်သိန်း ဝေါခနဲ ဝေါခနဲ အသံများကြောင့် ရီးဆေးရိုး လန့်နိုးသည်။ အိပ်မက်မက်ခြင်းပေလော၊ အမှန်ပေလောဟု ကွဲပြားစေရန် ငြိမ်သက်စွာ နားစွင့်၏။ အိပ်မက်မဟုတ်၊ အမှန်ကြားနေရ၏။ သို့ဖြစ်လျှင် သည်အသံသည် ချောင်းရေအကျ၌ အော်ခြင်းပေလော။ ရေတိုးလာသဖြင့် အော်ခြင်းပေလော။ ချောင်းရေသည် များသောအားဖြင့် လျော့ကျသွားချိန်၌ နားမခံသာအောင် အော်တတ်၏။ အတက်တွင်ကား တအိအိ တငြိမ့်ငြိမ့် တိုး၍တိုး၍ တက်လာလေ့ရှိ၏။ သို့သော် ယခုကြားရနေရသော အသံသည် အနောက်ဘက်ကလော၊ အရှေ့ဘက်ကလောဟု အတွေးဆင့်လာသည့် ခဏတွင်ကား ရီးဆေးရိုး ထထိုင်မိတော့သည်။ နားသည် အသံလာရာအရပ်ကို လှည့်စားတတ်သည်။ တဝေါဝေါအသံများသည် အမှန်ပင် ချောင်းထဲမှ လာပါက အကြောင်းမဟုတ်။ ရွာ့အစပ် မြောင်းဟောင်းထဲမှ လာခြင်းဖြစ်ပါက...။ ထို့ကြောင့် ရီးဆေးရိုး ထထိုင်ခြင်းဖြစ်၏။ ရေသည် တအိအိတက်လာရုံသာမက မြောင်းဟောင်းထဲသို့သာ ဝင်လာပြီဆိုလျှင် ဟိုတိုး သည်တိုက်၊ ဟိုကျော် သည်ကျော်ဖြင့် အသံပြုလာပြီ၊ မြည်ကြွေးလာပြီ။ စလင်းချောင်းသည် မြောင်းဟောင်းကို ပုရပိုက်တန်းအနီး၌ ဝါးမျိုသွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစပြီး ရေမလာတော့သော မြောင်...

ကဗျာနှင့် စတင်သိကျွမ်းရခြင်း ••••••••••••••••••••••••••••••••• မင်းလူ ကျွန်တော်သည် ဤစာအုပ်တွင် စာတစ်ပုဒ် ရေးပေးရန် တာဝန်ပေးခြင်း ခံရပါသည်။ စီစဉ်သူများက ထိုအကြောင်းပြောသောအခါ ဝတၳုတစ်ပုဒ် ပေးရမည်ဟု ထင်လိုက်မိသည်။ ကဗျာအကြောင်း ရေးရမည်ဟုဆို သောအခါ ကျွန်တော် လန့်ပြီး ဝမ်းသာသွားလေသည်။ လန့် ရသည့်အကြောင်းမှာ ကဗျာသည် စာပေအမျိုးအစားများထဲ တွင် ပြဿနာအတက်ဆုံး၊ အငြင်းအပွားရဆုံး၊ အကြောင်းအရာပိုင်းရော ပုံသဏ္ဌာန်ပိုင်းပါ အထွေပြားဆုံးဖြစ်သောကြောင့် မရေးရဲခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ ကဗျာ နှင့် ပတ်သက်၍ ကဗျာပုံစံသစ်များကိုလည်း ကြိုက်သလို၊ ရှိပြီးသား ကဗျာပုံစံများကိုလည်း ကြိုက်သည်။ ကဗျာဆိုလျှင် ဟောင်းဟောင်းသစ်သစ် ရင်ကို ငြိလျှင် ကြိုက်သည်ချည်းဖြစ်သည် ဆိုသလောက်သာ ပြောတတ်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်သည် ဝတၳုရော ကဗျာပါ ရေးသူဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ကျွန်တော့်ကို ဝတၳုရေးသူ အဖြစ်သာ လူသိများသည်။ ကဗျာ ရေးသူအဖြစ် သိသူနည်းသည်။ ကျွန်တော်ကလည်း ကဗျာအရေးနည်းသွားသည်။ အချို့က ကျွန်တော့်ကို ကဗျာဆရာအဖြစ် သတ်သတ်မှတ်မှတ် သဘောထားချင်မှ ထားကြလိမ့်မည် ထင်သည်။ ထို့ကြောင့် ကဗျာအကြောင်း ရေးရမှာ လက်တွန့်ပါသည်။ ဝမ်းသာသွားသည့်အကြောင်းမှာ ဤစာအုပ် စီစဉ်သူ...

ချစ်သူ့လိပ်ပြာ (ဒုတိယပိုင်း) •••••••••••••••••••••••••••••••••• ဒဂုန်ခင်ခင်လေး (၁၉၃၉- ဒီဇင်ဘာလတွင်ရေးသည်) မှိုင်းညိုစိုပြေ၍၊ ရေတံခွန်တွေတေဝါေဝါကျဆင်းသော တောတောင်ကြီးအလယ်၊ မကျဉ်းမကျယ်လျှို မြှောင်ကြီး တခု၌ အမြီးကော့ပိတ်၊ ရှမ်းလှည်းကလေးကလေးမှာ တအီအီမောင်းနှင်လာလေ၏။ လှည်းသမား ရှမ်းကြီးမှာ ဆေးတံ ကိုခဲလျက်၊ အရစ်ရစ်အလိပ်လိပ်ရှုံ့တွသော မျက်ပျဉ်းများဖြင့် ဖုံးလွမ်း လျက်ရှိသော မျက်မှေးကလေးကို၊ ကြိုးကြိုးစားစားဖြဲကာ၊ လှည်းလမ်းကိုကြည့်ပြီး၊ ပျင်းပျင်း ရိရိကြီး ဆွဲနေသော နွားများကို၊ တပြာတို့ရင်း မောင်းနှင်လာလေ၏။ လှည်းပေါ်တွင်ပါသူကား၊ လောင်းကွက်အကျႌရှည်ကြီးကို ၀တ်ဆင်ထားသော အသက် ၄၀ ကျော် အင်္ဂလိပ် ကပြား ကတော် မပေါကြီးဖြစ်လေ၏။ မပေါကြီးမှာမူ တောင်ကြားဖေါ့ယားရွာရှိ မိမိကိုးကွယ် အားထားသော ဆရာကောင်းတဆူဖြစ်သော အောက်လမ်းရှမ်းဆရာကြီး ဘိုးနန်းထီးထံသို့ အလျင်အမြန် ရောက်လိုဇော ကြောင့် ကသောကမြောဖြစ်ခါ၊ လှည်းဆရာကြီးကိုသာ မကြာမကြာ လောတိုက်ပေး နေခြင်းဖြင့်၊ အဘိုးကြီးမှာ ဆေးကိုမျှ ကြာကြာဇိမ်ယူ၍ မမှိန်းနိုင်ဘဲ၊ နွားများကို တအားခဲ၍ မိီးထိုးပေးရရှာ လေ၏။ ကြိမ်တပြာ တို့၏ သတ္တိတန်ခိုးကြောင့်၊ ခလုတ်၊ ကန်သင်း၊ ကျောက်တုံး၊ ...