စလေ ငနော့

အနာဂတ္ဝါက်မ်ား •••••••••••••••••••••• ေမာင္သာခ်ိဳ (တစ္) တစ္ခါက ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူကေလးတစ္ေယာက္ကို စာသင္ေပးခဲ့စဥ္ ျမန္မာေဝါဟာရတို႔ကို ဝါက်ဖြဲ႕သည့္ သင္ခန္းစာလည္း ပါဝင္သျဖင့္ နမူနာ ဝါက်တခ်ိဳ႕ ကြၽန္ေတာ္က ေပးမိပါသည္။ ေက်ာင္းသူသမီးငယ္က ကြၽန္ေတာ္ ေပးသည့္ နမူနာဝါက်တို႔ကို ဆရာ့ကို အားနာေၾကာက္႐ြံ႕ေသာေၾကာင့္သာ လိုက္ေရး​ေနခဲ့ပုံရၿပီး စိတ္တိုင္းမက်သည့္ ဟန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာမေကာင္းလွပါ။ ဒါကို ရိပ္စားမိေသာ ကြၽန္ေတာ္က “သမီး ဘာျဖစ္လို႔လဲ” ဟူေသာ ေမးခြန္းကို ေမး ျဖစ္ပါသည္။ ဒီေတာ့မွ သမီးငယ္ကလည္း ေျဖပါသည္။ “ဆရာ့ဝါက်ေတြ မွားတယ္ထင္လို႔” ဟူေသာ အေျဖပဲ ျဖစ္ပါသည္။ ''ဘာျဖစ္လို႔လဲ” ဟု သူ႕အျမင္ကို ဆက္ေမးမိပါသည္။ သည္ေတာ့ သူက ဆရာ့ဝါက်ေတြက “သည္” နဲ႕ မစလို႔ဟူ၏။ ဥပမာ... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အာဇာနည္ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးသည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ မ်ိဳးခ်စ္စာဆိုႀကီး ျဖစ္သည္။ အစရွိသည့္ ဝါက်ပံုစံမ်ား။ သို႔ျဖင့္ ေက်ာင္းသူသမီးငယ္က စကားေျပာ၍ အ႐ွိန္ရလာေသာအခါ “သည္” ႏွင့္ မစေသာ ဝါက်တို႔သည္ မွားေၾကာင္း တစ္ခါက ဆရာမတစ္ဦးက သင္ခဲ့ဖူးပုံပါ ဝန္ခံလာပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းနပန္း ႀကီးသြားမိပါသည္။ အႏၱရာယ္မ်ားလိ...

ခင်ဗျား လူဝါးဝမှာစိုးလို့ ••••••••••••••••••••••••••• သာဓု သာဓု အလွန်ချစ်သော သခင်အချို့သည် ဂျပန်ခေတ်က ဟန်ပြရရှိခဲ့သော အတုအယောင် အာဏာ မဖြစ်စလောက် ကလေးကိုပင် မမြင်ဖူး၍ မူးမြစ်ထင်ကာ အကြီးအကျယ် ဘဝင်ကိုင် နေကြသောကြောင့် နိုင်ငံရေးသမားများကို စိတ်ပျက် ပြီး (နိုင်ငံရေးကိုမူ အသက်နှင့်ထပ်တူ ချစ်၏။) ခပ်အေးအေးပင် ပူတူတူးပေါင်ဒါ လုပ်ရောင်းနေခဲ့၏။ ထမင်း၊ လက်ဖက်ရည်၊ စွပ်ကျယ် တစ်ပတ်နွမ်းက အစ တဖွဖွ အလှူခံလေ့ရှိသော သခင်အချို့ပင်လျှင် ရာဇဝတ်အုပ် လေး အစ ရုံးအမှုထမ်းလေးအစ ဖြစ်လာသည် နှင့် သာဓုကို တွေ့သည်ကိုပင် မမြင်ဟန် ဆောင်သွားတတ်ကြသည်။ ပက်ပင်းတိုးနေသော အခါများတွင်လည်း စကားဟဟ မပြော။ ထိုလို သခင်များအနက် ရာထူးကြီးသူများက ပို၍ဆိုးသည်။ အာဏာများများရှိလေ များများ အဖက်မလုပ်ချင်ကြလေ ဖြစ်ကုန်ကြသည်။ ဆရာကြီး သခင်ကိုယ်တော်မှိုင်း တစ်ခါက ပြောဖူးသည်။ ထိုတစ်ခါက ဆိုသည်မှာ အရွေးခံရသော လွှတ်တော် အမတ် သခင်များနှင့် ဆွေးနွေးကြသော အခါ ကဖြစ်၏။ အဓိက အကြောင်းအရင်းမှာ ပြည်သူတို့၏ အခွန်ငွေကို ချွေတာ သောအားဖြင့် လည်းကောင်း၊ ပိုသောငွေကို အခြားနေရာ လူထုအကျိုးအတွက် သုံးနိုင်ရန် လည်းကောင်း၊ သခင်အမတ် များက လခမယူရန် ဆွေးနွေးဆုံးဖြတ် အတည...

တစေၧလား သူခိုးလား •••••••••••••••••••••••••••••• သော်တာဆွေ ဦးဌေးလှိုင်သည် နံနက်စာထမင်းစားပြီး ပက်လက် ကုလားထိုင်တွင် စီးကရက် တစ်လိပ်နှင့် မှိန်းနေစဉ် ဇနီးသည် မမြတ်ထွေးက အနီးသို့ ပါးစပ်ကို လက်သုတ်ပဝါနှင့် သုတ်ရင်း ရောက်လာပြီး... “ကိုဌေး သားကြီး မောင်သော်တာကိုပါ ခေါ်သွားမှာဆို” “အေး... ဟိုမှာ ယူစရာ ကျန်တာတွေလည်း သယ်ရအောင်ပေါ့ကွာ” “ဟင်...ဒါဆို ထွေးတို့ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့” “ဟာ...ဘာလုပ်စရာ ရှိသေးလို့လဲကွ၊ ခြံမှာ အားလုံးနေသားတကျ ရှိနေပြီပဲ ကွ၊ တောက်တိုမည်ရ မင်းသား အငယ်နှစ်ကောင်ကိုခိုင်းပေါ့” “အို ဒါပြောတာ မဟုတ်ဘူး” “ဒါဖြင့် ဘာလဲကွ၊ မင်းဟာကလည်း” “ဟိုလေ...လမ်းထောင့်က အိမ်က သန်းသန်းဆိုတဲ့ မိန်းမနှင့် ဈေးထိပ်မှာတွေ့ တော့ သူကပြောတယ်၊ ဒီအိမ်ကြီးက တစေၧခြောက်လို့ ဘယ်သူမှ မငှားတာတဲ့၊ ဒါကြောင့် ထွေးတို့ ဈေးသက်သက်သာသာနှင့် ငှားလို့ရတာ ထင်ပါရဲ့ ကိုဌေးရယ်။ ဒီတော့ ကိုဌေး မရှိရင် အငယ်နှစ်ကောင်နှင့် ထွေးချည်းပဲဆိုကြောက်တယ်၊ မနေရဲဘူး” “ဘယ်က တစေၧ ရှိရမှာလဲ၊ တောက်တီး တောက်တဲ့ကွာ၊ မိန်းမများ အားနေရင် မဟုတ်တမ်းတရမ်းတွေ ခြောက်တဲ့သူကခြောက် အလကား နေရင်း ကြောက်တဲ့လူက ကြောက် တို့သားအဖ မရှိပေမဲ့ အိမ်မှာ ယောက်ျားသုံးယောက်တေ...

ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ်ဝတာ ဘာဖြစ်လဲ •••••••••••••••••••••••••••••••••••• မစန္ဒာ “...အစကတော့ ပိန်ပိန် ဝသွားပြီ... ခုတော့ ဝသွားပြီ...” နောက်က ပြဒါးများ ပျက်ပြယ်ကာ ခပ်မှိန်မှိန်၊ ခပ်မှုန်မှုန် ဖြစ်နေသော မှန်ရှေ့တွင် မအေးညိုမို့ ရပ်ပြီဆိုလျှင် ကိုအေးသောင်ခမျာ ထိုသီချင်းကို မဆိုဘဲ မနေနိုင်။ ထိုသီချင်းသံ ကြားလျှင်လည်း မအေးညိုက စိတ်မဆိုးဘဲ မနေနိုင်။ နှုတ်ခမ်း အစုံက ဇတ်ခနဲ စူထွက်လာကာ ဇောင့်ခနဲ မျက်စောင်းထိုး တတ်သည်။ "...အညို မှားပါပြီကွယ်၊ လင်ယူမိလို့၊ အင်းလျားရေ တစ်စည်လောက်တော့ လိုချင်ပါတယ်၊ လိုချင်ပါတယ်... မအေးညိုကို ရေခေါ်ချိုး၊ တစ်မျိုးနော် ဝအောင်...” “ကေးသောင်နော်၊ ကေးသောင်” မျက်စောင်းကို မြင်လျက်နှင့် ဆက်၍ ဆိုနေလျှင်တော့ မအေးညိုက အော်သည့် “ကေးသောင်” ဟူသည်မှာ ကိုအေးသောင်ဟု ဆိုလိုရင်းဖြစ်သည်။ သူ့ယောက်ျားကို သူက “ကိုကို” တွေ “မောင်မောင်” တွေ မခေါ်တတ်ပေ။ ကိုအေးသောင် ဟုပင် ခပ်ရိုးရိုး ခေါ်သည်။ ထိုခပ်ရိုးရိုးကို မြန်မြန် ခေါ်လေတော့ ကိုအေးသောင်ခမျာ “ကေးသောင်” ဘဝသို့ ပြောင်းရရှာ လေသည်။ “ဟုတ်တယ်၊ လင်ယူမိလို့ ဒီလို ပုံဆိုးကြီး ဖြစ်လာတာ။ ကျုပ် အပျိုတုန်းက ဆိုရင် ပိန်ပိန်လေး၊ သွယ်သ...

အမှိုက်မကလေး ••••••••••••••••••••••• သော်တာဆွေ ကိုယ်ပိုင်ကားကလေးတစ်စီးနှင့် တဝှီးဝှီးနေ၍ ပစ္စည်းဥစ္စာအားဖြင့် အထက်တန်းလွှာဟု ခေါ်ဆိုကြသော တက္ကသိုလ်ပညာတတ် မိန်းကလေးတစ်ယောက်အား အမှိုက်မကလေးဟု မဆိုပါ။ “အမှိုက်ကစ ပြာသာဒ်မီးလောင်” ဟူသောစကားကို မှီငြမ်းပြု၍သာ “အမှိုက်မကလေး” ဟု ရေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ တဒင်္ဂအချိန်ကလေးအတွင်း သူကလေး၏ အမှတ်မထင် ရုတ်တရက် ပြောဆိုပြုမူလိုက်သည်ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ လူကြီးအချို့တွင် တစ်သက်မှာ တစ်ခါသာ ကြုံကြိုက်ရ တတ်သည့် အခွင့်အရေးနှင့် ပိုင်ဆိုင်မှုသည် မမျှော်လင့်ဘဲ ဆုံးရှုံးပျက်စီးသွားရလေ၏။ သူကလေးကိုယ်တိုင်ကတော့ ဘာမှမသိလိုက်။ ရုတ်တရက် စက္ကန့် အနည်းငယ်ကလေး အတွင်း သူပြုမူချင်သည့် အမူအရာ၊ သူပြောချင်သည့် စကားကို ဟန်ပါပါ ဝါ ခရာတာတာ ဝင့်ကြွားလိုက်ရသည်နှင့်ပင် ကျေနပ်နှစ်သိမ့် ပီတိစိမ့်သွားပေမည်။ နောက်ပိုင်း တွင် လုံးဝ သိတော့မည် မဟုတ်ပေ။ ယခု ဤစာကို ကျွန်တော် ရေးလိုက်သော်လည်း သူကလေးသည် သည်စာမျိုးကို ဖတ်လေ့ရှိသော အဆင့်အတန်း မဟုတ်မူ၍ သင်းကလေး စိတ်မကောင်းများ ဖြစ်သွား လိမ့်မလားဟု ကျွန်တော်က စိုးရိမ်ပူပန်စရာလည်း မရှိပါ။ စာဖတ်သူအတွက်သာ တွေးတောဆင်ခြင်စရာ ရလိမ့်မည်ဟု ထင်မိသောကြောင...