တညင္းသီး 🖊 လူထုဦးလွ

တညင္းသီး (မြန္ပံုျပင္) 

••••••••••••••••••••••••

လူထုဦးလွ

ေရွးက ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင္မင္းတရားႀကီးမွာ သမီးေတာ္ေလးတစ္ပါး ထြန္းကားပါတယ္။ ဘုရင့္သမီး ေတာ္ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ သူ႔အလွက်က္သေရက လူ႔ျပည္ေလာကမွာ စံႏိႈ္င္းမရေအာင္ လွတယ္။ ဒီအလွသတင္းဟာလည္း ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း မင္းအေပါင္းထံ ႏွံ႔ေအာင္ ပ်ံ႕လြင့္သြားတယ္။

ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း မင္းေတြကလည္း ဒီသတင္းရတယ္ဆိုရင္ပဲ ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင္မင္းႀကီးဆီ လက္ေဆာင္ပဏၰာ အေျမာက္အမ်ားနဲ႔ သဝဏ္လႊာပါးၿပီး လွထိပ္ေခါင္တင္ သမီးေတာ္ကို ေတာင္းၾကတယ္။

ဒီအခါ ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႔သမီးေခ်ာ သမီးလွအတြက္ ျပည္ေထာင္အခ်င္းခ်င္းမင္းေတြ စစ္ခင္း ၾကေတာ့မယ္၊ သူ႔အတြက္လည္း အင္မတန္ အေရးႀကီးေနၿပီဆိုတာကို သိတယ္။ ဒါနဲ႔ သမီးေတာ္ကို နန္းေတာ္ထဲက ၾကာမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ တင့္တယ္တ့ဲ မဂၤလာေရကန္အလယ္မွာ ၾကာပြင့္ျပသာဒ္နဲ႔ ထားၿပီး တစ္ရာ့ တစ္ပါးေသာ မင္းမ်ားဆီ သဝဏ္လႊာပါးလုိက္တယ္။

ဘုရင္ႀကီးရဲ့ သဝဏ္လႊာကေတာ့ သူ႔သမီးေတာ္ လွထိပ္ေခါင္တင္ကို နန္းတြင္းက မဂၤလာေရကန္ အလယ္မွာ ၾကာပြင့္ျပသာဒ္နဲ႔ စံေနေစပါတယ္။ ဘယ္လိုဘုန္းတန္ခိုးနဲ႔ ျပည့္စံုၿပီး သတိၱရွိတဲ့ မင္းသားမဆို ကိုယ့္ကုိယ္ကို ေရမစြတ္ေစဘဲ သမီးေတာ္ကို ေဆာင္ၾကဥ္းႏုိင္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီ မင္းသားနဲ႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးမယ္ ဆိုတဲ့ သဝဏ္လႊာေတြျဖစ္တယ္။

ဒီသဝဏ္လႊာကို ရၾကေတာ့ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ မင္းေတြြဟာ ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ နန္းေတာ္ကို လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ မဂၤလာေရကန္အလယ္မွာ ၾကာပြင့္ျပသာဒ္နဲ႔ စံေနတဲ့ လွထိပ္ေခါင္တင္ မင္းသမီးကေလးဆီ သြားဖို႔ႀကံၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ကိုယ္ကို ေရမစိုဘဲ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ကန္ထဲက မင္းသမီးဆီ မေရာက္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ သိၾကတာနဲ႔ ကန္ပတ္လည္မွာ ဝိုင္းထိုင္မိႈင္ ေနၾကတယ္။ ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင္ႀကီးကလည္း သမီးေတာ္လွထိပ္ေခါင္ကို (၃) ရက္အတြင္း ေဆာင္က်ဥ္းပါလို႔ ရက္အကန္႔အသတ္နဲ႔ ထားတယ္။

ဒီသတင္းဟာ လူ႔ျပည္တြင္မကဘဲ နတ္ျပည္အထိ ေက်ာ္ၾကားသြားတယ္။ သတင္းျဖစ္ပံုက ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင့္သမီးေတာ္ေလးဟာ လူမက နတ္မမွ်လွေၾကာင္း၊ ေခ်ာတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီအလွရွင္မေလးကို ပိုင္ဆိုင္ ႏုိင္ၾကဖို႔ အျပည္ျပည္ေထာင္က မင္းသားမ်ား အလွရွင္မေလး စံေနတဲ့ မဂၤလာေရကန္လယ္က ၾကာပြင့္ျပသာဒ္ကို ဝန္းရံေနၾကေၾကာင္း စတဲ့ သတင္းျဖစ္တယ္။

ဒီသတင္းဟာ ၿမိဳ႕ေတြ ရြာေတြမွာ ရွိတဲ့ နတ္ေတြက တစ္ဆင့္ ဟိမဝႏာၱက နတ္ေတြဆီ ေရာက္သြားတယ္။ ဟိမဝႏာၱေတာက နတ္ေတြက တစ္ဆင့္ ျမင္းမိုရ္ ေတာင္က နတ္ေတြ ဒီသတင္းကို ၾကားျပန္တယ္။ ဒီလို အဆင့္ဆင့္နဲ႔ နတ္ျပည္တစ္ျပည္လံုးကို မင္းသမီး ကေလးရဲ့ အလွအေၾကာင္း ေက်ာ္ၾကားသြားတာျဖစ္တယ္။

တုတိတာနတ္ျပည္က ၾကင္ယာမရွိေသးတဲ့ နတ္သားတစ္ပါးက ဒီသတင္းကို ၾကားရင္ၾကားခ်င္း နတ္ျပည္က ဆင္းလာၿပီး မဂၤလာေရကန္အလယ္ ၾကာပြင့္ျပသာဒ္မွာ စံေနတဲ့ မင္းသမီးကေလးကို ေပြ႕ခ်ီ၊ နတ္ျပည္ ေဆာင္ၾကဥ္းသြားတယ္။

ဒီလို မင္းသမီးကေလးကို နတ္သားတစ္ပါးက ေဆာင္က်ဥ္းသြားတာကို ေရကန္မွာ ဝန္းရံေနတဲ့ မင္းသား ေတြ ျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ စိတ္အပ်က္ႀကီးပ်က္ကုန္ၾကတယ္၊ အေဆြးႀကီးေဆြးကုန္ၾကတယ္။ တစ္ခါ တည္း အခ်စ္နာၾကၿပီး ေငးမႈိင္ကုန္ၾကတယ္။ ဒါကို ပညာရွိအမတ္ႀကီးေတြသိေတာ့ အဲဒီ မင္းသားေတြကို ေခ်ာ့ေမာ့ ၿပီး သူ႔တိုင္းျပည္သူျပန္ပို႔လုိက္တယ္။ မင္းသားေတြဟာ သူတို႔ရဲ့ တိုင္းျပည္ကို ျပန္ေရာက္တဲ့ တိုင္ေအာင္ မင္းသမီးကေလးအေပၚ စြဲလမ္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ မစားႏုိင္ မအိပ္ႏိုင္ၾကဘူး တမိႈင္မိႈင္တေတြေတြျဖစ္ၿပီး အခ်စ္နာက်တာကို ခံေနၾကရတယ္။

မင္းသမီးကေလး တုသိတာနတ္ျပည္ ေရာက္သြားတဲ့အခါ နတ္သားက မင္းသမီးကေလးကို သူ႔ဥယ်ာဥ္မွာ ခဏထားထားတယ္။

ဒီလို လူျပည့္က လူမက နတ္မမွ်လွတယ္ဆိုတဲ့ မင္းသမီးနတ္ျပည္ေရာက္လာတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းကို တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားနဲ႔ နတ္သမီးေတြၾကားေတာ့ မင္းသမီးကေလးရဲ့ အလွကို လာလာၾကည့္တယ္။ ၾကည့္ၿပီး ေက်ာ္သေလာက္လည္း လွရွာပါေပတယ္လို႔ ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ မင္းသမီးကေလးရဲ့ ဝတ္စားဆင္ ယင္ပံုကိုလညး္ အင္မတန္ ႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာက်ၾကတယ္။ မင္းသမီးကေလးကေတာ့ သူ႕ကုိ နတ္သမီးေတြ လာလာၿပီး ၾကည့္ၾကတာကိုပဲ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနတယ္။

နတ္သားကလည္း သူ႕ၾကင္ယာေလာင္း လူမင္းသမီးကေလးကို အင္မတန္ ျမတ္ႏိုးတယ္။ နတ္ျပည္မွာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တဲ့ သူ႕ဥယ်ာဥ္ ၿခံထြက္အသီးေတြကို ခူးေကၽြးတယ္။ ဒီအသီးေတြထဲမွာ တညင္းသီးလည္း ပါလုိ႔ မင္းသမီးကေလးဟာ မေျပာတတ္တဲ့ ေျပာလို႔မတတ္တဲ့ အရသာမ်ိဳးရွိတဲ့ တညင္းသီးကို အင္မတန္ ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ တျခားအသီးေတြကို တို႔ကာဆိတ္ကာသာ စားၿပီး တညင္းသီးကိုပဲ မက္မက္ ေမာေမာ စားေနမိတယ္။

လူမင္းသမီးကေလး နတ္ျပည္ေရာက္ေနၿပီ ဆိုတဲ့သတင္းဟာ နတ္သမီးေတြကတစ္ဆင့္ ေနာက္ဆံုး သိၾကားမင္းဆီ ေရာက္သြားတယ္။ ဒီတင္ သိၾကားမင္းက တုသိတာနတ္သားကို ေခၚၿပီး လူနဲ႔ နတ္ဟာ ဒီပံုဒီနည္း ဆက္ဆံလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔ျပည္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ပို႔ရမယ္လို႔ အမိန္႔ခ်လုိက္တယ္။

နတ္သားဟာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ သိၾကားမင္းဆီက ျပန္လာၿပီး မင္းသမီးကေလးကို "လွထိပ္ေခါင္တင္ လူသားမင္းသမီး၊ သင့္ကို လူ႔ျပည္ျပန္ပို႔ရမယ္လုိ႔ သိၾကားမင္းဆီက အမိန္႔ပါလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေပမယ့္ အမိန္႔ကို မလြန္ဆန္ဝံ့လို႔ လူ႔ျပည္ကို ျပန္ပို႔ရေတာ့မယ္။ အသင့္သာ ျပင္ထားပါ ေတာ့" စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ေျပာလုိက္တယ္။

နတ္သားရဲ့စကားကို ၾကားေတာ့ မင္းသမီးကေလးက သူလူ႕ျပည္ကို ျပန္ရၿပီး မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့ မွာျဖစ္လို႔ အင္မတန္ဝမ္းသာသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူျပည္ကို ျပန္ေရာက္ရင္ နတ္ျပည္မွာ အင္မတန္ႀကိဳက္ တဲ့ အသီးျဖစ္တဲ့ တညင္းသီးကို စားရေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လူ႔ျပည္မွာ တညင္းသီးစားရေအာင္ မ်ိဳးရဖို႔ တညင္းသီးတစ္လံုးကို ယူသြားမွျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုယူသြားတာကို နတ္သားကသိရင္ ကန႔္ကြက္မွာ အမွန္ပဲ။ ဒီေတာ့ နတ္သားမသိေအာင္ ဝွက္သြားမွေတာ္မယ္လုိ႔ ႀကံၿပီး တညင္းသီးတစ္လုံးကို လူ႔ျပည္ယူ သြားဖို႔ သူ႔မျမင္ကြယ္ရာမွာ ထည့္ၿပီး ဝွက္ထားလိုက္တယ္။

နတ္သားကလည္း သိၾကားမင္းရဲ့အမိန္႔အတိုင္း မင္းသမီးကေလးကို အသာေပြ႔ၿပီး လူ႕ျပည္ကို ဆင္းခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရမၼာပူရ ျပည့္ရွင္ဘုရင္ႀကီးရဲ့ နန္းေဆာင္က သမီးေတာ္ေဆာင္မွာ မင္းသမီးကေလးကိုထားၿပီး နတ္ျပည္ကိုျပန္သြားတယ္။

မင္းသမီးကေလး နတ္ျပည္က ျပန္ေရာက္လာတဲ့အေၾကာင္းဟာ မၾကာခင္ပဲ နန္းေတာ္ထဲမွာ ျပန္႔ႏွံ႔သြား တယ္။ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔တကြ တစ္နန္းေတာ္လံုး ဝမ္းသာအားရျဖစ္ၿပီး ဒီသတင္းဟာ ေန႔မကူးခင္ တစ္ၿမိဳ႕လံုး လႊမ္းၿခံဳသြားတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းသမီးကေလးဟာ ႏူးညံ့သူျဖစ္တဲ့အတိုင္း လူ႔ျပည္က နတ္ျပည္၊ နတ္ျပည္ကလူ႔ျပည္ စုန္ကာ ဆန္ကာ သြားလာခဲ့ရလုိ႔ ပင္ပန္းၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္။ ဒီလုိ မင္းသမီးကေလး ေနမေကာင္းျဖစ္တာကို နန္းေတာ္က ဘုရင့္သမားေတာ္ႀကီးေတြနဲ႔ကုၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ပဲ မင္းသမီးကေလး နတ္ရြာစံ သြားတယ္။

မင္းသမီးကေလး နတ္ရြာစံသြားေတာ့ တစ္နန္းေတာ္လံုး တစ္ၿမိဳ႕လုံး ဝမ္းနည္းပက္လက္ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဘုရင္ႀကီးကလည္း သမီးေတာ္ရဲ့ အေလာင္းကို ၾကာၾကာမၾကည့္ရက္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျမႃမွဳပ္ သႃဂိၤဳဟ္ လုိက္တဲ့အခါမွာ နတ္ျပည္က ဝွက္ယူလာတဲ့ တညင္းသီးပါ တစ္ပါတည္း ျမွဳပ္မိတာေၾကာင့္ မၾကာ ခင္ပဲ မင္းသမီးရဲ့ သခၤ်ဳိင္းက တညင္းပင္တစ္ပင္ေပါက္လာတယ္။

ဒီေပါက္လာတဲ့ တညင္းပင္ရဲ့ အသီးဟာ နတ္ျပည္မွာတုန္းက ေမႊးတဲ့ အသီးျဖစ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ ဝွက္ယူ လာရတဲ့ မင္းသမီးရဲ့ မေကာင္းမႈနဲ႔ ေပါက္လာရတာျဖစ္လို႔ အန႔ံက ခပ္ဆိုးဆိုးျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စားလို႔ေတာ့ အရသာကို မေဖာ္ျပႏုိင္ေအာင္ အင္မတန္မွေကာင္းတဲ့ အသီးျဖစ္တယ္။

ဒီလုိ မင္းသမီးကေလး လူ႕ျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေသဆံုးသြားတဲ့ အေၾကာင္း၊ မင္းသမီးအေလာင္းကို ျမွဳပ္ရာ သခၤ်ဳိင္းေပၚ တညင္းပင္ဆိုတဲ့ အပင္တစ္ပင္ေပါက္ေနေၾကာင္းကို အျပည္ျပည္ေထာင္က အမင္းမင္းေတြ ၾကားၾကျပန္တယ္။ ဒီတင္ မင္းသမီးကေလးကို တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ေနတဲ့ မင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့အတုိင္း မင္းသမီးရဲ့ သခၤ်ဳိင္းကို အေျခြအရံေတြနဲ႔ လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းသမီးျမွဳပ္ရာ သခၤ်ဳိင္းေပၚမွာေပါက္တဲ့ တညင္းပင္က အသီးကိုလည္း မင္းသမီးရဲ့ ခ်စ္လက္ေဆာင္လို႔ သေဘာထားၿပီး စားၾကတယ္။ ဒီလုိ စားလိုက္ေတာ့ တညင္းသီးရဲ့ အရသာက အင္မတန္ ေကာင္းလြန္းလို႔ သူတုိ႔ခံစားေနရတဲ့ အခ်စ္ေဝဒနာဟာ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္လုိ႔ေတာင္ ထင္မွတ္ၾကတယ္။

မင္းသားေတြဟာ ဒီလိုမင္းသမီးကေလးရဲ့ သခၤ်ဳိင္းမွာ လာေရာက္ အလြမ္းေျဖၾကၿပီးေနာက္ တညင္းပင္က တညင္းသီးေတြကို ခူးကာ သူတို႔တုိင္းျပည္ကို ျပန္ၾကတယ္။ တုိင္းျပည္ေရာက္ေတာ့ တစ္ျပည္လံုး ေတာ လက္ေက်းရြာမက်န္ မင္းသမီးကေလးရဲ့ ခ်စ္လက္ေဆာင္ အသီးဆိုၿပီး ေတာင္သူမ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးေစတယ္။ ကာလၾကာေတာ့ ဒီအသီးမ်ိဳးေစ့က ျပန္႔ပြားၿပီး ရာမညတုိင္းျပည္ႀကီး တစ္ျပည္လံုး တညင္းသီးလိႈင္လိႈင္ေပါတဲ့ အထိ မ်ားျပားလာတယ္။

တညင္းသီးဟာ ဒီကေန႔အထိ မေခၚတတ္ မေျပာတတ္တဲ့ နတ္သုဒၶါအဝင္အပါ အရသာတစ္မ်ိဳးရွိေနေသးၿပီး အနံ႔ကေတာ့ လူ႔ျပည္ေရာက္မွ ျဖစ္တဲ့ အန႔ံခပ္ဆိုးဆိုးပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ အသီးျဖစ္လို႔ စားသူေတြသာ ပိုလို႔သာမ်ားမ်ားလာတယ္။ ဒီအသီးဟာ မူလက နတ္ျပည္ကေန မင္းသမီး ကေလးက မျမင္ကြယ္ရာမွာ ဝွက္ၿပီး ယူလာရတဲ့အသီး ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း မေမ့သင့္ဘူးလုိ႔ မြန္ပံုျပင္ ဆရာမ်ားက တညင္းသီးပံုျပင္ကို ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။

လူထုဦးလွ

တိုင္းရင္းသား ပံုျပင္မ်ား

Copied from Minkyibookgroup Blogspot. Thanks to the site.

စေလ ငေနာ့

Unicode

တညင္းသီး (မြန္ပုံျပင္) 

••••••••••••••••••••••••

လူထုဦးလွ

ေရွးက ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင္မင္းတရားႀကီးမွာ သမီးေတာ္ေလးတစ္ပါး ထြန္းကားပါတယ္။ ဘုရင့္သမီး ေတာ္ အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါ သူ႔အလွက်က္သေရက လူ႔ျပည္ေလာကမွာ စံႏွို္င္းမရေအာင္ လွတယ္။ ဒီအလွသတင္းဟာလည္း ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း မင္းအေပါင္းထံ ႏွံ့ေအာင္ ပ်ံ႕လြင့္သြားတယ္။

ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း မင္းေတြကလည္း ဒီသတင္းရတယ္ဆိုရင္ပဲ ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင္မင္းႀကီးဆီ လက္ေဆာင္ပဏၰာ အေျမာက္အမ်ားနဲ႔ သဝဏ္လႊာပါးၿပီး လွထိပ္ေခါင္တင္ သမီးေတာ္ကို ေတာင္းၾကတယ္။

ဒီအခါ ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႔သမီးေခ်ာ သမီးလွအတြက္ ျပည္ေထာင္အခ်င္းခ်င္းမင္းေတြ စစ္ခင္း ၾကေတာ့မယ္၊ သူ႔အတြက္လည္း အင္မတန္ အေရးႀကီးေနၿပီဆိုတာကို သိတယ္။ ဒါနဲ႔ သမီးေတာ္ကို နန္းေတာ္ထဲက ၾကာမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ တင့္တယ္တ့ဲ မဂၤလာေရကန္အလယ္မွာ ၾကာပြင့္ျပသာဒ္နဲ႔ ထားၿပီး တစ္ရာ့ တစ္ပါးေသာ မင္းမ်ားဆီ သဝဏ္လႊာပါးလိုက္တယ္။

ဘုရင္ႀကီးရဲ့ သဝဏ္လႊာကေတာ့ သူ႔သမီးေတာ္ လွထိပ္ေခါင္တင္ကို နန္းတြင္းက မဂၤလာေရကန္ အလယ္မွာ ၾကာပြင့္ျပသာဒ္နဲ႔ စံေနေစပါတယ္။ ဘယ္လိုဘုန္းတန္ခိုးနဲ႔ ျပည့္စုံၿပီး သတိၱရွိတဲ့ မင္းသားမဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေရမစြတ္ေစဘဲ သမီးေတာ္ကို ေဆာင္ၾကဥ္းနိုင္တယ္ဆိုရင္ အဲဒီ မင္းသားနဲ႔ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေပးမယ္ ဆိုတဲ့ သဝဏ္လႊာေတြျဖစ္တယ္။

ဒီသဝဏ္လႊာကို ရၾကေတာ့ ျပည္ေထာင္ခ်င္းခ်င္း တစ္ရာ့တစ္ပါးေသာ မင္းေတြြဟာ ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ နန္းေတာ္ကို လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ မဂၤလာေရကန္အလယ္မွာ ၾကာပြင့္ျပသာဒ္နဲ႔ စံေနတဲ့ လွထိပ္ေခါင္တင္ မင္းသမီးကေလးဆီ သြားဖို့ႀကံၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို့ ကိုယ္ကို ေရမစိုဘဲ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ကန္ထဲက မင္းသမီးဆီ မေရာက္နိုင္ဘူးဆိုတာ သိၾကတာနဲ႔ ကန္ပတ္လည္မွာ ဝိုင္းထိုင္မွိုင္ ေနၾကတယ္။ ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင္ႀကီးကလည္း သမီးေတာ္လွထိပ္ေခါင္ကို (၃) ရက္အတြင္း ေဆာင္က်ဥ္းပါလို့ ရက္အကန႔္အသတ္နဲ႔ ထားတယ္။

ဒီသတင္းဟာ လူ႔ျပည္တြင္မကဘဲ နတ္ျပည္အထိ ေက်ာ္ၾကားသြားတယ္။ သတင္းျဖစ္ပုံက ရမၼာပူရျပည့္ရွင္ ဘုရင့္သမီးေတာ္ေလးဟာ လူမက နတ္မမၽွလွေၾကာင္း၊ ေခ်ာတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီအလွရွင္မေလးကို ပိုင္ဆိုင္ နိုင္ၾကဖို့ အျပည္ျပည္ေထာင္က မင္းသားမ်ား အလွရွင္မေလး စံေနတဲ့ မဂၤလာေရကန္လယ္က ၾကာပြင့္ျပသာဒ္ကို ဝန္းရံေနၾကေၾကာင္း စတဲ့ သတင္းျဖစ္တယ္။

ဒီသတင္းဟာ ၿမိဳ့ေတြ ရြာေတြမွာ ရွိတဲ့ နတ္ေတြက တစ္ဆင့္ ဟိမဝႏၲာက နတ္ေတြဆီ ေရာက္သြားတယ္။ ဟိမဝႏၲာေတာက နတ္ေတြက တစ္ဆင့္ ျမင္းမိုရ္ ေတာင္က နတ္ေတြ ဒီသတင္းကို ၾကားျပန္တယ္။ ဒီလို အဆင့္ဆင့္နဲ႔ နတ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးကို မင္းသမီး ကေလးရဲ့ အလွအေၾကာင္း ေက်ာ္ၾကားသြားတာျဖစ္တယ္။

တုတိတာနတ္ျပည္က ၾကင္ယာမရွိေသးတဲ့ နတ္သားတစ္ပါးက ဒီသတင္းကို ၾကားရင္ၾကားခ်င္း နတ္ျပည္က ဆင္းလာၿပီး မဂၤလာေရကန္အလယ္ ၾကာပြင့္ျပသာဒ္မွာ စံေနတဲ့ မင္းသမီးကေလးကို ေပြ႕ခ်ီ၊ နတ္ျပည္ ေဆာင္ၾကဥ္းသြားတယ္။

ဒီလို မင္းသမီးကေလးကို နတ္သားတစ္ပါးက ေဆာင္က်ဥ္းသြားတာကို ေရကန္မွာ ဝန္းရံေနတဲ့ မင္းသား ေတြ ျမင္လိုက္ရတဲ့အခါ စိတ္အပ်က္ႀကီးပ်က္ကုန္ၾကတယ္၊ အေဆြးႀကီးေဆြးကုန္ၾကတယ္။ တစ္ခါ တည္း အခ်စ္နာၾကၿပီး ေငးမွိုင္ကုန္ၾကတယ္။ ဒါကို ပညာရွိအမတ္ႀကီးေတြသိေတာ့ အဲဒီ မင္းသားေတြကို ေခ်ာ့ေမာ့ ၿပီး သူ႔တိုင္းျပည္သူျပန္ပို့လိုက္တယ္။ မင္းသားေတြဟာ သူတို့ရဲ့ တိုင္းျပည္ကို ျပန္ေရာက္တဲ့ တိုင္ေအာင္ မင္းသမီးကေလးအေပၚ စြဲလမ္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ မစားနိုင္ မအိပ္နိုင္ၾကဘူး တမွိုင္မွိုင္တေတြေတြျဖစ္ၿပီး အခ်စ္နာက်တာကို ခံေနၾကရတယ္။

မင္းသမီးကေလး တုသိတာနတ္ျပည္ ေရာက္သြားတဲ့အခါ နတ္သားက မင္းသမီးကေလးကို သူ႔ဥယ်ာဥ္မွာ ခဏထားထားတယ္။

ဒီလို လူျပည့္က လူမက နတ္မမၽွလွတယ္ဆိုတဲ့ မင္းသမီးနတ္ျပည္ေရာက္လာတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းကို တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားနဲ႔ နတ္သမီးေတြၾကားေတာ့ မင္းသမီးကေလးရဲ့ အလွကို လာလာၾကည့္တယ္။ ၾကည့္ၿပီး ေက်ာ္သေလာက္လည္း လွရွာပါေပတယ္လို့ ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ မင္းသမီးကေလးရဲ့ ဝတ္စားဆင္ ယင္ပုံကိုလညး္ အင္မတန္ ႏွစ္ၿခိဳက္ သေဘာက်ၾကတယ္။ မင္းသမီးကေလးကေတာ့ သူ႔ကို နတ္သမီးေတြ လာလာၿပီး ၾကည့္ၾကတာကိုပဲ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ျဖစ္ေနတယ္။

နတ္သားကလည္း သူ႔ၾကင္ယာေလာင္း လူမင္းသမီးကေလးကို အင္မတန္ ျမတ္နိုးတယ္။ နတ္ျပည္မွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္တဲ့ သူ႔ဥယ်ာဥ္ ၿခံထြက္အသီးေတြကို ခူးေကၽြးတယ္။ ဒီအသီးေတြထဲမွာ တညင္းသီးလည္း ပါလို့ မင္းသမီးကေလးဟာ မေျပာတတ္တဲ့ ေျပာလို့မတတ္တဲ့ အရသာမ်ိဳးရွိတဲ့ တညင္းသီးကို အင္မတန္ ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ တျခားအသီးေတြကို တို့ကာဆိတ္ကာသာ စားၿပီး တညင္းသီးကိုပဲ မက္မက္ ေမာေမာ စားေနမိတယ္။

လူမင္းသမီးကေလး နတ္ျပည္ေရာက္ေနၿပီ ဆိုတဲ့သတင္းဟာ နတ္သမီးေတြကတစ္ဆင့္ ေနာက္ဆုံး သိၾကားမင္းဆီ ေရာက္သြားတယ္။ ဒီတင္ သိၾကားမင္းက တုသိတာနတ္သားကို ေခၚၿပီး လူနဲ႔ နတ္ဟာ ဒီပုံဒီနည္း ဆက္ဆံလို့ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔ျပည္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ပို့ရမယ္လို့ အမိန႔္ခ်လိုက္တယ္။

နတ္သားဟာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ သိၾကားမင္းဆီက ျပန္လာၿပီး မင္းသမီးကေလးကို "လွထိပ္ေခါင္တင္ လူသားမင္းသမီး၊ သင့္ကို လူ႔ျပည္ျပန္ပို့ရမယ္လို့ သိၾကားမင္းဆီက အမိန႔္ပါလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ုပ္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေပမယ့္ အမိန႔္ကို မလြန္ဆန္ဝံ့လို့ လူ႔ျပည္ကို ျပန္ပို့ရေတာ့မယ္။ အသင့္သာ ျပင္ထားပါ ေတာ့" စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။

နတ္သားရဲ့စကားကို ၾကားေတာ့ မင္းသမီးကေလးက သူလူ႔ျပည္ကို ျပန္ရၿပီး မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့ မွာျဖစ္လို့ အင္မတန္ဝမ္းသာသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူျပည္ကို ျပန္ေရာက္ရင္ နတ္ျပည္မွာ အင္မတန္ႀကိဳက္ တဲ့ အသီးျဖစ္တဲ့ တညင္းသီးကို စားရေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လူ႔ျပည္မွာ တညင္းသီးစားရေအာင္ မ်ိဳးရဖို့ တညင္းသီးတစ္လုံးကို ယူသြားမွျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုယူသြားတာကို နတ္သားကသိရင္ ကန႔္ကြက္မွာ အမွန္ပဲ။ ဒီေတာ့ နတ္သားမသိေအာင္ ဝွက္သြားမွေတာ္မယ္လို့ ႀကံၿပီး တညင္းသီးတစ္လုံးကို လူ႔ျပည္ယူ သြားဖို့ သူ႔မျမင္ကြယ္ရာမွာ ထည့္ၿပီး ဝွက္ထားလိုက္တယ္။

နတ္သားကလည္း သိၾကားမင္းရဲ့အမိန႔္အတိုင္း မင္းသမီးကေလးကို အသာေပြ႕ၿပီး လူ႔ျပည္ကို ဆင္းခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ရမၼာပူရ ျပည့္ရွင္ဘုရင္ႀကီးရဲ့ နန္းေဆာင္က သမီးေတာ္ေဆာင္မွာ မင္းသမီးကေလးကိုထားၿပီး နတ္ျပည္ကိုျပန္သြားတယ္။

မင္းသမီးကေလး နတ္ျပည္က ျပန္ေရာက္လာတဲ့အေၾကာင္းဟာ မၾကာခင္ပဲ နန္းေတာ္ထဲမွာ ျပန႔္ႏွံ့သြား တယ္။ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔တကြ တစ္နန္းေတာ္လုံး ဝမ္းသာအားရျဖစ္ၿပီး ဒီသတင္းဟာ ေန႔မကူးခင္ တစ္ၿမိဳ့လုံး လႊမ္းျခဳံသြားတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းသမီးကေလးဟာ ႏူးညံ့သူျဖစ္တဲ့အတိုင္း လူ႔ျပည္က နတ္ျပည္၊ နတ္ျပည္ကလူ႔ျပည္ စုန္ကာ ဆန္ကာ သြားလာခဲ့ရလို့ ပင္ပန္းၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္။ ဒီလို မင္းသမီးကေလး ေနမေကာင္းျဖစ္တာကို နန္းေတာ္က ဘုရင့္သမားေတာ္ႀကီးေတြနဲ႔ကုၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ပဲ မင္းသမီးကေလး နတ္ရြာစံ သြားတယ္။

မင္းသမီးကေလး နတ္ရြာစံသြားေတာ့ တစ္နန္းေတာ္လုံး တစ္ၿမိဳ့လုံး ဝမ္းနည္းပက္လက္ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဘုရင္ႀကီးကလည္း သမီးေတာ္ရဲ့ အေလာင္းကို ၾကာၾကာမၾကည့္ရက္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျမျမႇုပ္ သၿဂိၤုဟ္ လိုက္တဲ့အခါမွာ နတ္ျပည္က ဝွက္ယူလာတဲ့ တညင္းသီးပါ တစ္ပါတည္း ျမႇုပ္မိတာေၾကာင့္ မၾကာ ခင္ပဲ မင္းသမီးရဲ့ သခၤ်ိဳင္းက တညင္းပင္တစ္ပင္ေပါက္လာတယ္။

ဒီေပါက္လာတဲ့ တညင္းပင္ရဲ့ အသီးဟာ နတ္ျပည္မွာတုန္းက ေမႊးတဲ့ အသီးျဖစ္ေပမယ့္ အခုေတာ့ ဝွက္ယူ လာရတဲ့ မင္းသမီးရဲ့ မေကာင္းမွုနဲ႔ ေပါက္လာရတာျဖစ္လို့ အန႔ံက ခပ္ဆိုးဆိုးျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စားလို့ေတာ့ အရသာကို မေဖာ္ျပနိုင္ေအာင္ အင္မတန္မွေကာင္းတဲ့ အသီးျဖစ္တယ္။

ဒီလို မင္းသမီးကေလး လူ႔ျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေသဆုံးသြားတဲ့ အေၾကာင္း၊ မင္းသမီးအေလာင္းကို ျမႇုပ္ရာ သခၤ်ိဳင္းေပၚ တညင္းပင္ဆိုတဲ့ အပင္တစ္ပင္ေပါက္ေနေၾကာင္းကို အျပည္ျပည္ေထာင္က အမင္းမင္းေတြ ၾကားၾကျပန္တယ္။ ဒီတင္ မင္းသမီးကေလးကို တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ေနတဲ့ မင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့အတိုင္း မင္းသမီးရဲ့ သခၤ်ိဳင္းကို အေႁခြအရံေတြနဲ႔ လာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ မင္းသမီးျမႇုပ္ရာ သခၤ်ိဳင္းေပၚမွာေပါက္တဲ့ တညင္းပင္က အသီးကိုလည္း မင္းသမီးရဲ့ ခ်စ္လက္ေဆာင္လို့ သေဘာထားၿပီး စားၾကတယ္။ ဒီလို စားလိုက္ေတာ့ တညင္းသီးရဲ့ အရသာက အင္မတန္ ေကာင္းလြန္းလို့ သူတို့ခံစားေနရတဲ့ အခ်စ္ေဝဒနာဟာ သက္သာေပ်ာက္ကင္းသြားတယ္လို့ေတာင္ ထင္မွတ္ၾကတယ္။

မင္းသားေတြဟာ ဒီလိုမင္းသမီးကေလးရဲ့ သခၤ်ိဳင္းမွာ လာေရာက္ အလြမ္းေျဖၾကၿပီးေနာက္ တညင္းပင္က တညင္းသီးေတြကို ခူးကာ သူတို့တိုင္းျပည္ကို ျပန္ၾကတယ္။ တိုင္းျပည္ေရာက္ေတာ့ တစ္ျပည္လုံး ေတာ လက္ေက်းရြာမက်န္ မင္းသမီးကေလးရဲ့ ခ်စ္လက္ေဆာင္ အသီးဆိုၿပီး ေတာင္သူမ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးေစတယ္။ ကာလၾကာေတာ့ ဒီအသီးမ်ိဳးေစ့က ျပန႔္ပြားၿပီး ရာမညတိုင္းျပည္ႀကီး တစ္ျပည္လုံး တညင္းသီးလွိုင္လွိုင္ေပါတဲ့ အထိ မ်ားျပားလာတယ္။

တညင္းသီးဟာ ဒီကေန႔အထိ မေခၚတတ္ မေျပာတတ္တဲ့ နတ္သုဒၶါအဝင္အပါ အရသာတစ္မ်ိဳးရွိေနေသးၿပီး အနံ့ကေတာ့ လူ႔ျပည္ေရာက္မွ ျဖစ္တဲ့ အန႔ံခပ္ဆိုးဆိုးပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ အသီးျဖစ္လို့ စားသူေတြသာ ပိုလို့သာမ်ားမ်ားလာတယ္။ ဒီအသီးဟာ မူလက နတ္ျပည္ကေန မင္းသမီး ကေလးက မျမင္ကြယ္ရာမွာ ဝွက္ၿပီး ယူလာရတဲ့အသီး ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း မေမ့သင့္ဘူးလို့ မြန္ပုံျပင္ ဆရာမ်ားက တညင္းသီးပုံျပင္ကို ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။

လူထုဦးလွ

တိုင္းရင္းသား ပုံျပင္မ်ား

Copied from Minkyibookgroup Blogspot. Thanks to the site.

စေလ ငေနာ့