စလေ ငနော့

တစ္ကိုယ္လံုး ပစ္ထည့္လိုက္သည့္ *************************** အတိုဆံုးေခတ္ ************* ဂ်က္ကြမ္းျခံကုန္း (တ စ္) အင္မတိ အင္မတန္မွကိုပင္လွ်င္ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ခ,ေညာင္းလွပါေပသည္ဟူ၍ သပၸဴရိသ အႏြယ္ဝင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔က ေကာင္းခ်ီးေထာမနာေပးမႈကို ခံရ႐ွာေလေသာ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ၂၀ ရာစုေခတ္ႀကီးသည္ကား ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္ ျဖစ္၍ ေန႐ွာပါၿပီ။ ဟုတ္ကဲ့။ ဘာမွ မၾကာလတၱံ ့ေသာ ကာလတိုကေလး အတြင္းမွာပင္ ရာစုအသစ္ ၂၁ ႀကီးက ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ကမာ႓ေျမႀကီးေပၚကို ဖုတ္ခနဲဆိုသလို ျပဳတ္လႊဲ၍ က်လာပါေတာ့မည္။ အႏွီေသာ အခါသမယ ၂၀ အထြက္ ၂၁ အဝင္ ေသာင္မတင္ ေရမက် စပ္ကူးမတ္ကူး ကာလႀကီးထဲတြင္ ကြၽႏု္ပ္ ဆရာႀကီးဂ်က္ကြမ္းျခံကုန္းတို႔၏ စာေပေလာကႀကီးသည္ကား အေတာ္ကေလးပင္လွ်င္ ထူးျခား၍ ေနပါဘိသည္။ ယင္းမွာကား ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ျမန္မာဝတၳဳတို ေလာကႀကီးသည္ တစ္ေခတ္ေျပာင္း၍ ေနျခင္းပါေပတည္း။ ဟုတ္ပါရဲ႕။ ဂ်က္တို႔၏ ဝတၳဳတိုေလာကႀကီးသည္ တကယ့္ကိုပင္ တစ္ေခတ္ေျပာင္း၍ ေနခဲ့ပါေလသည္တည့္။ (ႏွစ္) ယခုကာလ သမယသည္ကား အေတာ့္ကိုပင္ အတိုႀကိဳက္ေသာ ကာလဟု ဆိုေသာ္ ရႏိုင္ေကာင္းစြာ၏။ မိန္းမ ႀကီးႀကီး ငယ္ငယ္ေတြ ဆံပင္တိုတို ညႇပ္ၾကေလကုန္၏။ ေကာင္မေလးေတြ စကတ္တိုတို ဝတ္ၾကေလကုန္၏။ ေကာင္ကေလးေတြ ေဘာင္းဘီ...

သူတို႔ အေတြ႔အၾကံဳ *************** စေလ ငေနာ့ မေအတေယာက္ဟာ အပ်ဳိစင္ သမီးသံုးေယာက္ကို ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဆက္တိုက္ဆိုသလို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးေတြရဲ့ မဂၤလာဦးအေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္း စိတ္ပူတာေၾကာင့္ သူတို႔ ႀကံဳေတြ႔ရသမွ်ကို စာတိုတို ပို႔စ္ကဒ္ေလး တေစာင္စီ လွမ္းပို႔ၿပီး အေၾကာင္းၾကားဖို႔ မွာလိုက္တယ္တဲ့။ အရင္ဆံုး သမီးႀကီးဟာ ဟာဝိုင္ယီကေန လက္ထပ္အၿပီး ႏွစ္ရက္အႀကာမွာ ပို႔စ္ကဒ္တေစာင္ ပို႔လိုက္တယ္။ ကဒ္ေပၚမွာ ေရးထားတာက... 'နက္စ္ေကာ္ဖီ' မေအ နည္းနည္း စိတ္ရွဳပ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္ၿပီး နက္စ္ေကာ္ဖီခြက္ကို ရွာၿပီး ခြက္ေပၚက စာကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရးထားတာက... 'ေနာက္ဆံုး တစက္ထိ အရသာရွိတယ္' မေအ နည္းနည္းေတာ့ ရွက္ဝဲဝဲ ၿဖစ္သြားေပမယ့္ သမီးႀကီးအတြက္ေတာ့ စိတ္ေအးသြားေပတာေပါ႔။ သမီးလတ္ကလည္း လက္ထပ္ၿပီး တပတ္အၾကာ ဗွားေမာင့္ျပည္နယ္ကေန ကဒ္တေစာင္ ပို႔လိုက္ျပန္တယ္။ ကဒ္ေပၚ ေရးထားတာက... 'Rothmans(စီးကရက္ အမည္)' ဒီတခါလည္း မေအဟာ သူ႕ေယာက္်ားရဲ့ စီးကရက္ဘူးကို ရွာရျပန္တယ္။ ေတြ႔လို႔ ဘူးေပၚမွာ ေရးထားတာ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့... 'Extra Long, King Size. (ပံုမွန္ထက္ ပိုရွည္တဲ့ ကင္း...

ေက်ာ္စံေကး *********** ်ေသာ္တာေဆြ ထိုေန႔သည္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္၏ ဒီဇင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔ျဖစ္၍ အေရွ႕ျပဳဗၺာ ေနထြက္ရာအရပ္မွ ေနမ်ဳိးႏြယ္ ကို ေရႊပန္ တုိ႔သည္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔အမိျမန္မာျပည္အား သူတုိ႔၏ေယာကၡမျမန္မာျပည္အျဖစ္ ေတာ္စပ္ရန္ လာေရာက္ေၾကာင္းလမ္းေနၾကေသာ အခိ်န္ျဖစ္ေပရကား "ယေန႔ ၁၀ နာရီတြင္ ေရႊေမတၱာလက္ဖြဲ႕ ေၾကး၊ ဗံုးႏွင့္ မရွင္းဂန္းက်ည္ဆန္ မ်ား လာေရာက္ပို႔သလိမ့္မည္" ဟူေသာ ဂါတ္ဗိုလ္ကိုတင့္ႀကီး၏ မဂၤလာ (အင္ေဖၚေမးရွင္း) ကို ၾကားရေလလွ်င္… ခ်စ္သူေခၚရန္ အလာေကာင္းေသာ္လည္း အခါေႏွာင္း ႐ံုမက မသာေလာင္း ႐ုပ္ေပၚေနေသာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္စံေကးသည္ ေခြးထုရန္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္လုိ႔ မွ ေတာက္ မေခါက္ဝ့ံ ဘဲ ေဂၚမစြံလုိက္သူ စတယ္လာတုိ႔၏အိမ္ေပၚမွ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေကာင္းစြာ မသယ္ မႏုိင္ေသာ ေျခလွမ္းမုိ႔ျဖင့္ ကမန္းကတန္း ဆင္းခဲ့ရေလ၏။ "ဘယ့္ႏွယ္… ကိုေက်ာ္စံေကးရယ္… ခင္ဗ်ား လာခဲ့တဲ့ အႀကံေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိပါၿပီ…၊ ဒီ႐ုပ္ ဒီရည္မ်ဳိး ျဖစ္လာတာက ဘာျပဳလုိ႔လဲ…၊ မာဒဂၤဝါဒအတုိင္း မရမေန အိမ္ေရွ႕မွာလွဲၿပီး… ေတာင္းမယ္လုိ႔မ်ား သူေတာင္းစား စတုိင္ လုပ္လာခဲ့တာလား၊ ေျပာစမ္းပါဦးဗ်"  ဟု ကိုတင့္ႀကီးသည္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ တုိ႔ ညစ္ထပ္ထပ္ႏွင့္ စပို႔ရွပ္အစုတ္...

ဟစ္လို႕သာ ငိုလိုက္ခ်င္ေတာ့ ********************** ေသာ္တာေဆြ "ေ၀ါ...၀ုန္း...ဗလုံးဒုံး...ဂြမ္း" ဤသည္ကား ၁၉၄၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၃ ရက္ ဂ်ပန္ျပည္သား ကိုတိုက်ိဳကျမန္မာျပည္အား ဖြားသစ္စ စစ္ေျမျပင္အျဖစ္  အသိအမွတ္ျပဳရန္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးသို႕ လာေရာက္ကာ ကြမ္းယာ၊ ေဆးလိပ္မ်ား အေတာ္ပင္ အကုန္အက် ခံ၍ က်င္းပသည့္ "ကင္ပြန္းတပ္ပြဲၾကီး"တြင္ တီးမႈတ္ေသာ "နိပၸန္ျမဴးဇစ္သံ"ျဖစ္ေခ်၏။ ထိုအတီးအမႈတ္သည္ "ေခတ္မီ၍" ျမိဳင္ဆိုင္သေလာက္ ေပးကမ္းေ၀ငွေသာ ကြမ္းယာ၊ ေဆးလိပ္ မ်ားမွာလည္း ပ်ံ႕ႏွံရေလကား ရန္ကုန္ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားစြာ တို႕သည္ ကြမ္းတဖတ္ဖတ္ စားၾက ကာ ေဆးလိပ္ေငြ႕ တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ဟစ္ေအာ္ ေၾကြးေၾကာ္ၾကကုန္၏။ ဤကင္ပြန္းတပ္ပြဲၾကီး က်င္းပစဥ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူစုေနၾကေသာ ေနရာဌာနမွာ အေတာ္ပင္ မ႑ပ္ေခ်ာင္က်ေလ ရကား အကမ္းအလွမ္းမ်ား ေရာက္ရိွမလာဘဲ အျခားသူ မ်ား ေသာက္ရွဴ ေန ၾကေသာ ေဆးလိပ္မီးခိုးေငြ႕မ်ားကိုသာ ေမွ်ာ္မွန္းေရာ္ရမ္း၍ ေနခဲ့ရေပ၏။ ယင္းသည္ အလွဴပြဲၾကီးတြင္ ကၽြန္ေတာ္သာ ေဆးလိပ္ေသာက္၍ ကြမ္းယာစာလိုက္ရပါမူ ယခု ေဖာ္ျပ မည္ျဖစ္ေသာ "ဟစ္လို႕သာ ငိုလိုက္ခ်င္ေတာ့"ဆိုရေလာက္ေအာင္...