စလေ ငနော့

ပီကာဆို၏ ပဉ္စလက်မီးအိမ်၊ ••••••••••••••••••••••••••••••• နှစ်သိန်းတန်ထမင်းပွဲနှင့် မိုးကောင်း ••••••••••••••••••••••••••••••••••• မြသန်းတင့် (၁) ကျောက်ဖြူသား စားပွဲတစ်လုံးပေါ်မှာ အူဟောင်းလောင်း ထွက်ကျနေတဲ့ စက္ကူကတ်ပြား သူတောင်းစားတစ်ယောက် ဘူတာရုံ ပလက်ဖောင်းတစ်ခုပေါ်က ဆေးလိပ်ပြာများ ရုပ်ပုံလွှာတစ်ခုရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာ။ နံနက်လင်းတော့ မီးရထားသည် မဲဇာကိုကျော်လာပြီ။ နှင်းမှုန်ထုကြီးအောက်တွင် မဲဇာဘူတာရုံလေးကို ရေးရေးသာ မြင်ရသည်။ ရထားသည် ဥဩသံတတူတူဖြင့် နှင်းထုထဲတွင် ခပ်ဖြည်းဖြည်းခုတ်နေရသည်။ နံနက် ၇ နာရီကျော်သည့်တိုင် နေခြည်ကိုမမြင်ရသေး။ ''ရထားယဉ်သာ၊ နေစကြာလည်း၊ ရောင်ဝါမထွန်း၊ ချမ်းရှာလွန်း၍'' ဆိုသည့် လက်၀ဲသုန္ဒရ၏ မဲဇာတောင်ခြေရတုကို သတိရမိသည်။ နေချမ်းသည်ကိုဆိုလိုသလော၊ လူချမ်းသည်ကို ဆိုလိုသလောဟု တစ်ခါက မြန်မာပညာရှိများ အငြင်းပွားခဲ့သည်ကိုပြေး၍ သတိ်ရသည်။ နေချမ်းမချမ်းကိုမူ ကျွန်တော်မသိ။ လူကမှု ခိုက်ခိုက်တုန်နေပြီ။ ကချင်ပြည်နယ်က ဆောင်းသည် အရိုးကွဲမတတ် စိမ့်အေးနေသည်။ ရထားတစ်စင်းလုံး လူတွေပြည့်နေသည်။ မနေ့ညနေ မန္တလေးက ထွက်လာကတည်းက မြစ်ကြီးနား အဆန်ရထားသည် ၀န်နှင့်အား မမျှအောင်ဖြစ်နေသည်။ က...

ဤလူ့ပြည် (ဒုတိယပိုင်းဇာတ်သိမ်း) ••••••••••••••••••••••••••••••••••••• သော်တာဆွေ (အဲဒါဟာ ရှေးခေတ် ဒဂုန်မဂ္ဂဇင်းကြီးထဲမှာပါတဲ့ ရှေးရိုး လေးချိုးမျိုးပေါ့။) (၄) သမီးရည်းစားမှ လင်မယားသို့ မောင်စိန်မြိုင်၏ မိဘများသည်လည်းကောင်း၊ မအေးခ၏ မိဘများသည် လည်းကောင်း ရွာတွင် ဆင်းရဲသား လက်လုပ်လက်စားများ ဖြစ်ကြ၏။ သူတို့ နှစ်ဦး မင်္ဂလာဆောင်ဖို့မှာ ချက်ချင်းကြီး လွယ်လွယ်ကူကူ မဖြစ်နိုင်သေးပေ။ နှစ်ဖက်မိဘ သဘောတူရဦးမည်။ မောင်စိန်မြိုင်ဘက်က သတို့သမီးကို သူနှင့် ထိုက်ထိုက်တန်တန်လေး တောင်းရမ်းယူဖို့ ငွေကြေးလိုသေးသည်။ ထို့ကြောင့် မောင်စိန်မြိုင်သည် လူကြီးမိဘတို့ နှစ်သက်သဘောကျအောင် လိမ်လိမ်မာမာ နေရသည်။ ငွေကြေးရအောင် (သူသည် အေးခနှင့် သမီးရည်းစား ဖြစ်ပြီးနောက် လယ်ကို ကောင်းစွာလုပ်နိုင်ပြီမို့) လယ်ပိုင်ရှင်များအိမ်မှာ သူရင်းငှားလုပ်ရသည်။ မိုးတွင်းရော ဆောင်းတွင်းပါ 'ကျည်ဝင်' လုပ်ခစပါး တင်း ၈၀ ရ၍ သုံးနှစ်မျှ သူလုပ်လိုက်တော့ အသုံး အစားဆင်ခြင်ခြင်းဖြင့် ငွေ ၃ဝဝိ မျှ စုမိလေ၏။ ထိုအချိန်က ငွေ ၃ဝဝိ ကို သူတို့ ရွာတွေမှာ ၃ ပိဿာဟု ခေါ်ကြ၍ တောက ဆင်းရဲသားအဖို့  သိပ်နည်းလှသော ပမာဏ မဟုတ်ချေ။ သည်တော့ မောင်စိန်မြိုင် အသက် ၂၄ ...

ဤလူ့ပြည် (ပထမပိုင်း) •••••••••••••••••••••••••••• သော်တာဆွေ (၁) မြို့မှ ၃ မိုင်မျှကွာသော တောရွာသား ရှင်ပြုအလှူတစ်ခုသို့ အလှူကူရန် ၁၀ ပြားတန် ဆေးပေါ့လိပ် အလတ်စား ၃၀၀ ထုပ်ကို ပိုက်လျက် ဆိုက်ကားနှင့် လာခဲ့သော ကိုစိန်မြိုင်သည် ပိုးလုံချည်နှင့် သက္ကလပ်အင်္ကျီနှင့် တောက်တောက်ပြောင်ပြောင် ဖြစ်သော်လည်း သူ့စိတ်က မတောက်ပြောင်ပေ။ ထိုရွာနား နီးလာလေလေ သူ့ရင်ထဲ တင်းကျပ်လာလေလေနှင့် မျက်နှာလည်း ရွှင်ပျခြင်း ကင်းလာသည်။ စင်စစ် ဤရွာသည် မိမိဇာတိဖြစ်၍ ယခုနေသောမြို့မှာ ပဝတၳိဖြစ်ပါသည်။ တောမှမြို့သို့ ရောက်ခဲ့သည်မှာလည်း အနှစ် ၂၀ ကျော်ခဲ့ပြီ။ သို့သော် သူ တောမှမြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့သွားခြင်းသည် ကောင်းသော ပြောင်းရွှေ့သွားခြင်း မဟုတ်ခဲ့။ ရွာမှ ငယ်ကချစ်၍ လက်ထပ်ထိမ်းမြားခဲ့သော မယားကို ပစ်ပြီး မြိုမှ တစ်ခုလပ် ထမင်းသည် မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် ပေါင်းသင်းနေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ မူလအစကတော့ သူ့လိုတောသားက ဤလို မြို့သူမ ရခြင်းသည် အင်မတန်တော်လှသည်ဟု အောက်မေ့ခဲ့သည်။ သူနှင့် သောက်ဖော်စားဖက်များက "ဖိုးစွံ" ဟု ချီးမွမ်းခဲ့ကြသည်။ ကိုစိန်မြိုင်သည် ရွာမှာ နေစဉ်က ကာလသားခေါင်းဆောင် ဖြစ်သည်။ လူက ထက်ထက်မြက်မြက်လည်း ရှိသည်။ သူကိုယ်တို...