စလေ ငနော့

ေခြးလိုလူ ********* ေက်ာ္ရင္ျမင့္ 7Day Fri, 2018-11-30 20:53 Issue No. No.1996 Saturday, December 1, 2018 စူးစူး၀ါး၀ါး ထုိးေဟာင္တဲ႔ ေခြးေဟာင္သံေၾကာင့္ ဦးဘစုိးတင္ အိပ္ေမာက်ေနရာက လန္႔ႏုိးသြား တယ္။ ေခြးေဟာင္သံေတြက သိပ္နီးလြန္းတာပဲ။ ဒီလုိ ေခြးေဟာင္သံမ်ိဳး သူမၾကားဖူးဘူး။ ‘‘ေဒါက္ေဒါက္ ေဒါက္ေဒါက္ ေဒါက္ေဒါက္ ေဒါက္ေဒါက္’’ အဆက္မျပတ္ ေခါက္ေနတဲ့တံခါးေခါက္သံက မာလြန္း၊ ျမည္လြန္းတယ္။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ညဥ့္သန္းေခါင္မွာ အိမ္တံခါးေခါက္ေလ့ရွိတဲ့ အသံမ်ဳိး။ သူအႀကိမ္ႀကိမ္ၾကားဖူးလုိ႔ နားယဥ္ေနတဲ့ တံခါး ေခါက္သံမ်ိဳး။ အခု သူအိပ္ေနတဲ့ အိမ္တံခါးကုိ ေခါက္ေနၿပီ။ ‘‘ေဒၚခင္ေမသက္၊ ေဒၚခင္ေမသက္’’ ဒီအသံကုိ သူသိပါတယ္။ ရပ္ကြက္လူႀကီးရဲ႕ အသံပဲ။ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြနဲ႔ သူနဲ႔ အစည္းအေ၀းမွာ ဆုံေနက်။ ရင္းႏွီးၿပီးသား။ သူ ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားတယ္။ စစ္ေဆးေရးအဖဲြ႕ေတြပါလား။ အိပ္ခန္းမီးေရာင္ျပာလဲ့လဲ့ အလင္းေရာင္နဲ႔ သူ႔ေဘးမွာ အိပ္ေနတဲ့ ေမသက္ကုိလွမ္းၾကည့္ေတာ့ သူလည္းေခၚသံေတြေၾကာင့္ ႏုိးသြားၿပီ။ ေမသက္က သူ႔ကုိ မ်က္စပစ္ၿပီး ဘာလဲ၊ ဘယ္လုိလဲလုိ႔ ေမးတယ္။ သူက ေမသက္ရဲ႕ နားအနီးကို တုိးတုိးေလးကပ္ေျပာတယ္။   ‘‘အထူးစစ္ေဆးေရး အဖဲြ႕ေတြ၊ ကုိယ...

သာဒြန္း ******* ေနဝင္းျမင့္ (၁) အခုေျပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာက သူႀကီးေခတ္က ျဖစ္ခဲ့တာေလးပါ။ တခ်ိဳ႔က အခု မေန႔တေန႔က ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္မွာစိုးလို႔ ေျပာရတာ။ သိပ္ ထူးထူးဆန္းဆန္းႀကီး ေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ လူငါးေယာက္နဲ႔ က ခဲ့တဲ့ တခန္းရပ္ျပဇာတ္ကေလးတပုဒ္အေႀကာင္း ဆိုပါေတာ့။ (၂) သဖန္းေခ်ာင္ ဘုန္းႀကီးက ႐ြာဆြမ္းသိမ္းပြဲအတြက္ အစည္းအေ၀းေခၚတယ္။ သြားၾကရ ေတာ့တာေပါ့။ တနယ္လံုးက ၾကည္ညိဳတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကိုး။ သဖန္းေခ်ာင္က ၿမိဳ႔မဟုတ္ ေတာ့ ႐ြာထဲက အပိုင္းအပိုင္းေလးေတြ၊ အစုေလးေတြကို ရပ္ကြက္လို႔ မေခၚေတာ့ဘူး။ အစုတဲ့။ ေခ်ာင္တဲ့။ ထားပါေတာ့ေလ ေခ်ာင္ပဲ။ သဖန္းေခ်ာင္မွာ ေခ်ာင္ငါးခု ႐ွိတယ္။ လက္ခုပ္ေခ်ာင္တဲ့။ အလိုေလးေခ်ာင္တဲ့။ ေဘာဂေခ်ာင္တဲ့့။ ၿမိဳ႔မတဲ့။ မင္းလမ္းတဲ့။ ၿမိဳ႔မနဲ႔ မင္းလမ္းက နည္းနည္း အလည္က်ၿပီး ပိုက္ဆံ႐ွိတဲ့လူေပါတဲ့ အစုေတြပါ။ လက္ခုပ္ေခ်ာင္၊ အလိုေလးေခ်ာင္၊ ေဘာဂေခ်ာင္ေတြကေတာ့ ဆင္းဆင္းရဲရဲ လက္လုပ္လက္စား မ်ားတယ္ ေျပာပါေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္စဥ္လုပ္ေနက် ဆြမ္းသိမ္းပြဲႀကီး၊ ဒီႏွစ္လည္း စည္ကားခ်င္ေတာ့ တ႐ြာလံုး ပါရေတာ့တာကိုး။ တေခ်ာင္သံုးေယာက္က်နဲ႔ အစည္းေ၀းတက္ေတာ့ ေဘာဂေခ်ာင္ က လူႀကီးသံုးေယာက္လည္းပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ သူႀကီးက ဆြမ္းသိ...

ၾကံဳခဲ့ရသည္  *********** ေသာ္တာေဆြ တစ္ေန႔သ၌ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေမာင္ေထာ္ေလးလမ္း၊ ႐ႈမဝ စက္ခန္းတြင္ လမ္းမဘက္ကို ေက်ာခိုင္းကာ စာ တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနစဥ္ တိုက္ေရွ႕မွ ကားတစ္စီး ရပ္သံကို ၾကားရၿပီးေနာက္ ခဏ အၾကာ၌ ကားပိုင္ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ ဝင္လာကာ ...  “ေဟ့ ... ဖိုးေသာ္တာ ဘာစာအုပ္ ဖတ္ေနတာလဲကြ၊ ခဏေလာက္ ေဟာ့ဟိုကားနား သြားၿပီး စုံေထာက္ မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္စမ္းကြာ ...”  သူ ျပေသာ ကားမွာ သူ႔ကား မဟုတ္ေခ်။ တစ္ဖက္ခန္း ေရွ႕တြင္ ရပ္ထားေသာ စတူဒီေဘကာ တစ္ပတ္ႏြမ္း ျဖစ္သည္။ ဒ႐ိုင္ဘာက ၾကက္ေမြးတုတ္ျဖင့္ ဖုန္သုတ္ ေန၏။  ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ေမာ့္ၾကည့္ကာ ...  “ဘာေၾကာင့္တုန္းဗ်”  “ႏို႔ၿပီး ... မင္း ငါေျပာမယ္ ေလကြာ၊ သြားသာ ၾကည့္ေခ်”  သူ႔ စကားသည္ အလဟႆ မျဖစ္တန္ရာဟု ထုိင္ရာမွ ထခဲ့သည္။  ကၽြန္ေတာ္ ပထမ ကား၏ ေရွ႕တည့္တည့္က သြားၾကည့္သည္။ ဘန္ဘာ လက်္ာဘက္က နည္းနည္း ႐ႈံ႕ေနၿပီး မဒ္ကပ္ ေတာ္ေတာ္ ခ်ိဳင့္ေနသည္။ စတီယာရင္ ေရွ႕တည့္တည့္က ေကာ္သားမွန္မွာ ကြဲအက္ ေၾကမြကာ အရစ္ရစ္ ထေနသည္။ ထို႔ေႏွာက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကား ကိုယ္ထည္ နံေဘးသို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့ကာ အတြင္းဘက္ကို လည္းေကာင္း၊ အျပင္ဘက္ကို လည္းေကာင္း ေခါင္းငုံ႔ ၾကည...

သည္တပတ္ ဆရာေမာင္သာခ်ိဳရဲ႕ ေဆာင္းပါးအသစ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ပါးစပ္ေတြ ပိတ္ထားလိုက္ *************************** ေမာင္သာခ်ိဳ 7Day Fri, 2018-11-23 02:15 Issue No. အတြဲ(၁၇)၊ အမွတ္(၃၇) (တစ္) စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ႏွစ္ကာလအတန္အသင့္ၾကာေအာင္ ျဖတ္သန္းလြန္ေျမာက္ၿပီးခဲ့၍လား မသိ၊ မၾကာခဏဆိုသလိုပင္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေတြ႕ခဲ့ရဖူးပါသည္။ တခ်ိဳ႕က အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေရာက္ရွိလာသည့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈမ်ား၊ တခ်ိဳ႕က တယ္လီဖုန္းေပၚတြင္ ျပဳလုပ္ရသည့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈ၊ တခ်ိဳ႕က အခမ္းအနားတစ္ခုခု၏ အစ (သို႔မဟုတ္) အဆံုးသတ္ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈ၊ တခ်ိဳ႕က အမွတ္မထင္ ေတြ႕ဆံုၾကရာမွ ေမးျဖစ္ေျဖျဖစ္သည္မ်ား။ ကိုယ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနသည္လည္းရွိ၊ မေနသည္လည္းရွိ။ ကိုယ္သိတာလည္းရွိ၊ မသိတာလည္းရွိ။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေျဖျဖစ္ေနခဲ့ၾကပါသည္။  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း႐ုပ္တုမ်ား ထုလုပ္ေနျခင္းအေပၚ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။ ကေလးစာေပပြဲေတာ္မ်ားအေပၚ ဆရာ့အျမင္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈ ျပႆနာကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲ။ ရခုိင္ျပည္နယ္အခက္အခဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆရာ့အယူအဆ။ လူေတြ ဘာေၾကာင့္ ရသစာေပ မဖတ္ေတာ့တာလဲ။ ဆယ္လ္ဖီ (Selfies) နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဆရာ့ခံ ယူခ...

ျပန္ေျပာျပဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္လိမ့္မယ္ **************************** စေလ ငေနာ့ အင္မတိအင္မတန္ သာယာလွပလွတဲ့ ေႏြဦးရာသီရဲ႕ တခုေသာ ေန႔လယ္ခင္းေလးမွာ လယ္သမားတေယာက္ဟာ သူ႔ရပ္ကြက္ရဲ႕ အရက္ဆိုင္ထဲမယ္ အလြန္တရာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အမူအရာနဲ႔ အရက္ထိုင္ေသာက္ေနရင္း ေဆြးေျမ့ေၾကကြဲေနတယ္။ သူ႔ဝိုင္းမွာလည္း ေသာက္ထားတဲ့ အရက္ပုလင္းေလးေတြ အစီအရီနဲ႔ေပါ့။  ရပ္ကြက္ထဲက တျခားလူတေယာက္ဟာလည္း တခြက္တဖလား ေမာ့ဖို႔ရာ ဆိုင္ထဲကို ဝင္လာရင္း အမူးေသာက္ေနတဲ့ လယ္သမားကို ျမင္သြားတဲ့အခါ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေမးတယ္။  လူ။    ။ ဒီေလာက္ သာယာလွပေနတဲ့ ေန႔ကေလးမွာ ခင္ဗ်ားက ဘာျဖစ္လို႔ ထိုင္ငိုင္မူးမႈိင္ေနတာလဲ။ လယ္သမား (ေခါင္းကိုယမ္းလ်က္)။    ။ ျပန္ေျပာျပဖို႔ မလြယ္တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ေပါ့ဗ်ာ။ ေဂ့... လူ (လယ္သမားေဘး ဝင္ထိုင္ရင္း)။    ။ ဘာေတြမ်ား ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ျဖစ္သြားလို႔လဲဗ်။ လယ္သမား။    ။ ဒီလိုဗ်ာ။ က်ဳပ္က ႏြားျခံထဲမွာ ႏြားမတေကာင္ရဲ႕ေဘးမွာ ထိုင္ၿပီး ႏို႔ညႇစ္ေနတာ။ ညႇစ္ၿပီးလို႔ ႏို႔ပံုးလည္း ျပည့္သြားေရာ၊ ႏြားမက ဘယ္ေျခေထာက္နဲ႔ ႏို႔ပံုးကို ကန္ေမွာက္ပစ္လိုက္တယ္ဗ်ာ။  လူ။   ။ ေဩာ္...၊ ဒါနဲ႔ အရက္ေသာက္ျဖစ္သြာ...